آدمک

تاریخچه آبسردکن

 دستگاه هایی که امروزه به عنوان آبسرد کن می شناسیم در ابتدا فقط وظیفه توزیع آب آشامیدنی را بر عهده داشتند اولین آبخوری به فرم امروزی و با رعایت اصول بهداشتی در سال 1906 توسط دو نفر به نامهای هالسی ویلارد تیلور ( بازرس بهداشتی شهر برکلی ) و لوتر هاوز ( موسس کمپانی Hows ) ابداع گردید. هالسی ویلارد بازرس بهداشتی شهر برکلی بود.

 نگرانی او از بابت مصرف آب آلوده توسط کودکان در مدارس او را بر آن داشت تا گامی در جهت گسترش استفاده از آبخوری های بهداشتی بردارد. از طرفی سالها قبل پدرهاوز بر اثر بیماری تب حصبه ناشی از مصرف آب آلوده در گذشته بود لذا هاوز قصد داشت اقدامی کند تا آب آشامیدنی مطمئن و بهداشتی در اختیار عموم مردم قرار دهد.

سرانجام پس از تلاش مستمر این دو تن در سال 1911 اولین شیر آبخوری اختراع و توسط هاوز ثبت گردید. آنها اولین شیر آبخوری را در دپارتمان مدارس برکلی نصب کردند. آبخوری های اولیه آب را در دمای اتاق عرضه می کردند.اما تقاضا برای آب خنک به زودی سبب پیشرفت آبخوری ها شددراین مرحله آب سردکنها از قالبهای بزرگ یخ جهت خنک کردن آب استفاده می کردند. که این امر منجر می شد دستگاهها سنگین شده و ابعاد آن بیش از اندازه بزرگ گردد. هدف از خنک کردن آب کشتن میکروارگانیزمهایی بود که آب را آلوده می کردند.

در سال 1938 اولین آبسردکن های برقی که بدون نیاز به یخ ، خود به تولید آب سرد می پرداختند به بازار آمدند.

آبسردکن های بطری دار قبل از نیمه قرن بیستم ابداع گردید. این دستگاهها از نیروی جاذبه زمین برای فراهم کردن آب در یک واحد مستقل ایستاده استفاده می کردند. بعدها یونیت خنک کننده به این دستگاهها اضافه شد.

در دهه 1980 میلادی با پیشرفت صنایع پلاستیک استفاده از آبسردکن های بطری دار ( بابلر ) رایج گردید. صنعت به سرعت به سمت تولید این نوع دستگاهها پیش رفت. بطریها بوسیله آب معدنی یا آب تصفیه شده پر می شد و به محل مصرف حمل می گردید. البته تصفیه و حمل آب روش پر هزینه ای بود. در طی دهه 1990 میلادی با توجه به هزینه بالای خود بطریها ، فرآیند پر کردن بطری ها و حمل و نقل بطریها و همچنین مشکلات زیست محیطی مربوط به حمل و نقل آب کشورهای اروپایی و آمریکا دوباره به آبسردکن های آدمک بدون بطری روی آوردند.