آب آشامیدنی ، آب گوارائی است که عوامل فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیکی آن درحد استانداردهای مصوب باشد و مصرف آن عارضه سوئی در کوتاه مدت یا دراز مدت درانسان ایجاد نکند.
آلودگی آب آشامیدنی : عبارتست از تغییر خواص فیزیکی ،شیمیایی و بیولوژیکی آب به گونه ای که آن را برای مصرف انسان زیان آور سازد.
خطر آلودگی آب را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد:
خطر زیست شناختی
خطر شیمیایی
خطر زیست شناختی:
خطرهای زیست شناختی
شامل بیماریهای منتقله بوسیله آب به سبب عوامل زنده یا میزبان آبزی موجود در آب می باشد بیماری های منتقله از آب بوسیله باکتریهای بیماریزا ، ویروس ها ،پروتوزئرها وکرم ها در انسان ایجاد می شوند.منابع ومخازن آب از جمله رودخانه ها وکانال آبها
، دریاچه ها و سدها بویژه درمناطق گرمسیر، محلی مناسب برای انتشار
اینگونه بیماریها می باشند. این نوع مخازن آب زمینه را برای رشد میزبانهای
واسط انگلها مانند حلزونها ، ماهیها وگیاهان آبزی وناقلین بیماری ها مانند
پشه ها وسایر حشرات گزنده فراهم میسازند. درنتیجه قبل از برطرف ساختن
آلودگی آب باید به وضعیت بهداشتی محیط زیست و مردم رسیدگی شده وآموزشهای لازم به آنها داده شود تا ازآلودگی .
امروزه
به علت گسترش واحدهای صنعتی و تجاری و استفاده از سموم دفع آفات و کودهای
شیمیایی در کشاورزی بر میزان آلودگی شیمیایی آبها افزوده شده است .
موادی
همچون ارسنیک ، سرب ، کرم ، سلینوم ، کادمیوم ، جیوه ، سیانور ،
موادرادیواکتیو ، منگنز ، روی، فلوئور ، مواد پاک کننده ، مواد فنلی و غیره
میتواند در آب بصورت محلول و یا معلق اضافه شود و باعث آلودگی شیمیایی آب گردد .
جهت پیشگیری از بیماریهای منتقله توسط آب راههای زیر توصیه میشود :